มันไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิด เพราะต้องผ่านอะไรมากมาย ประสบการณ์ของเธอจะเป็นอย่างไร ตามมาติดตามเลยค่ะ
ผู้หญิงอย่าหยุดสวย! แชร์ประสบการณ์จาก ด.ช. กลายเป็น น.ส.
แนะนำตัวก่อนนะคะ เราชื่อ เอ็ม ตอนนี้อายุ 24 ปีค่ะ เคยได้อ่านประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงตัวเองจากเพื่อนๆ หลายๆ คนก็เลยแอบมานึกถึงตัวเองว่าตัวเราเองก็เป็นอีกคนนึงที่ผลักดัน อยากเปลี่ยนแปลงตัวเองมาตั้งแต่เด็กเหมือนกัน.
วันนี้ก็เลยขอยืม id เพื่อนเพื่อมาแชร์ประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงตัวเองโดยตรงที่เกิดขึ้นกับตัวเอ็มเองค่ะ
เริ่มเลยละกันเนอะ จะได้ไม่เสียเวลาเพื่อนๆ >>>
ต้องบอกก่อนเลยว่า เราเคยเป็นเด็กผู้ชายตัวดำๆ เหมี่ยงๆ เกิดที่โคราช มาโตที่ปากช่อง มักจะถูกเพื่อนล้อเรื่องสีผิวมาโดยตลอด ว่าดำบ้างละ ขาเรืองแสงบ้าง (เพราะมันดำบวกกับการทาครีมหนัก) แล้วบวกกับที่ว่าสังคมตอนนั้นยังไม่ยอมรับเพศที่สามได้มากขนาดนี้ด้วย เราเลยได้รับอิทธิพลการดูถูกจากคนรอบๆ ข้างมาเยอะพอสมควร งั้นเราจะให้ดูรูปตอนเด็กๆ ไปพรางๆ พร้อมพัฒนาการการเปลี่ยนแปลงตัวเองของเราไปละกันเนอะ>>>
นี่สมัยยังเด็กมากๆ คงยังดูไม่ออก 555+ >>>>
อ่ะ.... โตขึ้นมาอีกหน่อย (คงไม่ต้องบอกก็รู้เนอะว่าคนใหน) 555+ ตอนนั้นก็ยังไม่รู้ตัวเอง รู้แค่ว่าชอบของสวยๆ งามๆ แค่นั้น ยังไม่มีความรู้สึกว่าชอบผู้ชาย
อ่ะต่อนะคะ>>>> เรามารู้ตัวว่าเราไม่ใช่ผู้ชายละตอน ป.6 ตอนนั้นเพื่อนทุกคนอึ้งมากเพราะตอนเข้ามาเรียนนางแอ๊บแมนจ้า 555+ หลังจากนั้นก็เริ่มมีการเปิดตัวเอง ด้วยอาการหลายๆ อย่างที่เพื่อนๆ ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันเลยว่า "อินี่ตุ๊ดละ" 555+
จนเวลาก็เดินทางมาจนถึง ม.3 ตอนนั้นรู้ละว่ายังงัยเราก็อยากเป็นผู้หญิง เลยตัดสินใจเปิดใจคุยกับทางบ้าน และโชคดีมากที่ทางบ้านเรารับได้ แต่มีกฏตายระหว่างเอ็มกับแม่คือ แม่ขอเลยว่าถ้ารักที่จะเป็นผู้หญิง ก็ต้องทำตัวให้เป็นผู้หญิง ไม่ว่าจะเป็นกริยาท่าทางรวมไปถึงการใช้ชีวิต มารยาท เราก็ตอบตกลงเลยทันที แต่ตอนนั้นงงมากว่าจะสวยได้ยังไง >>>
ป๊าด... ทางม้าลายชัดๆ ร้องไห้
ดูสิ มันจะสวยยังไงได้ (ตอนนั้นมีแต่คนชมว่าหล่อ คม อย่าเป็นเลยไม่รุ่งหลอก) แต่ในใจนี่คือแบบ.... ฆ่าฉันๆ ให้ตายดีกว่า 555+
ต่อคะ>>> จนจบ ม.3 จากปากช่อง ก็ได้มีโอกาศมาเรียนต่อที่อเมริกา ตอนนั้นรู้สึกอย่างเดียวเลยว่าดีใจมาก เนี่ยแหละหนทางความสวยของช้าน 555+ มาอยู่อเมริกาก็ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย ลำบากคะ แต่ก็สนุกดีนะ คิดอย่างเดียวว่าเราจะต้องดูดีขึ้น ต้องสวยขึ้น เพราะวันที่เรากลับไปเมืองไทย ทุกคนต้องตะลึง (คิดแบบนี้จริงๆ) >>>
นี่คือปีแรกที่ได้มาเรียนอเมริกา และนางก็เป็นนักกีฬาโรงเรียนจ้า (ผมเริ่มยาวละจ้า)
ผู้ชายถามว่า เอ็มยูเป็นเกย์ป่ะ? ไอนี่ตอบเลยว่า.... โนวๆๆ แอ็มนอทเกย์นะ (แต่ก็ไม่ใช่ผู้ชายนะ) 55+
ก็ ใช้ชีวิตในการเป็นนักเรียน high school จนถึงอายุ 18 ปี ตอนนั้นผมเริ่มยาวละ ก็เลยเริ่มปรึกษากับแม่อีกสเต็ปนึงว่าเราต้องการที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ไม่เปลี่ยนใจละ คืออยากเป็นผู้หญิงแบบเต็มตัว แม่บอกคิดให้ดีก่อนดีมั้ย เป็นแบบไม่ออกได้มั้ย คือมันเป็นเรื่องใหญ่นะ กลับไปคิดให้มากๆ อีกซักนิดจะดีกว่านะ เรานี่แบบ.... แป้วเลยละตอนนั้น เศร้า
ก็ เลยกลับมาคิดใหม่ คิดๆๆ คิดทบทวนอีกทีว่ามันคือสิ่งที่เรารู้สึกและอยากจะเปลี่ยนจริงๆ ใช่มั้ย คำตอบก็ออกมาเป็นแบบเดิมนั่นคือ เราอยากเป็นผู้หญิง เราอยากสวย เราไม่ได้อยากเป็นเกย์ เราอยากเป็นเหมือนแม่ แม่ทั้งสวยและเก่ง ใช้เวลาคิดศึกษาหาข้อมูลอยู่เป็นเวลา 1 ปี จนอายุ 19-20 ปี เลยคุยกับแม่ใหม่อีกรอบ โดยรอบนี้มีน้องชายมาร่วมนั่งคุยด้วย เราก็เลยบอกแม่ไปเลยว่า
แม่.... หนูคิดดีแล้วนะ และหนูก็ไม่คิดที่จะเปลี่ยนใจแน่นอน ถ้าการตัดสินใจของหนูมันจะส่งผลดีหรือผลเสียยังไงหนูก็รับได้คะ แม่ก็เลยถามว่าอยากจะทำอะไร? เราก็เลยบอกแม่ว่าอยากแปลงเพศก่อน แล้วแม่ก็นิ่งๆ ไป คือเราก็รู้แหละแกคงไม่ค่อยเห็นด้วย บวกกับน้องซึ่งเป็นผู้ชาย เราก็แอบกังวลนิดนึงว่าน้องเราละ จะยังไง เพื่อนน้องจะล้อมั้ยว่ามีพี่เป็นแบบนี้ แต่น้องชายบอกว่าโอเค เพราะยังไงเราก็เปลี่ยนไม่ได้แม่แกเลยปล่อย
แต่!!! ประเด็นตอนนั้นมันคือ เราต้องหาเงินทำเองนะ ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่าย เราเลยตั้งใจทำงานเก็บเงินด้วยตัวเราเอง จนทำได้สำเร็จ เราแปลงเพศตอนอายุ 20 ปี นั้นคืออย่างแรก >>> อย่างที่สอง เราก็ทำงานเก็บเงินทำจมูก >>> และอย่างที่สามเราก็มีโอกาศได้ทำหน้าอกตอนอายุ 22 ปี ทุกอย่างเป็นเงินของเราหมด โดยเราไม่ต้องแบมือขอเงินแม่เลยซักบาทเดียว คือมันเป็นความภุมิใจอีกอย่างนึงนะสำหรับเรา เราทำงานหาเงินเองตั้งแต่เด็ก ค่าใช้จ่ายส่วนตัวมันคือเงินของเราเองหมด แม่เลยไม่ว่าอะไร
>>> และความภูมิใจอีกอย่างเมื่อไม่นานมานี้เองทุกคน เราได้เป็นพลเมืองของคนอเมริกาอย่างเต็มตัวเป็นที่เรียบร้อย และทางกฏหมายที่นี่ก็เปลี่ยนคำนำหน้าจากนายเป็นนางสาวโดยที่เราจะได้รับ สิทธิการเป็นผู้หญิงเท่าเทียมกับผู้หญิงคนอื่น (ดีใจมากกกกกกก) เพราะจะมีซักกี่คนที่รู้ว่ามันสำคัญในการใช้ชีวิตกับเรามากขนาดใหน
>>> หลังจากนั้นก็พัฒนาตัวเองมาเรื่อยๆ คะ ทั้งหน้าตา รูปร่าง ผิวพรรณ แต่ด้วยความที่เราเป็นคนคล้ำมาแต่เด็กก็อาจจะไม่ได้ขาวจั้วหลอกคะ
จำ คำแม่ขึ้นใจเสมอว่าการที่เราเป็นแบบนี้ จะทำให้คนยอมรับได้นั้น สิ่งสำคัญเลยคือการวางตัว คนจะยอบรับไม่ยอมรับเราได้นั้น ขึ้นอยู่กับการวางตัวของเราเป็นหลัก เราต้องขอบคุณการเลี้ยงดูของทางบ้าน แม่ ป๊า ที่เข้มงวดเรื่องวินัย การพูดจา ทุกอย่างที่ทุกคนสอนมันทำให้เราโตขึ้นมาเป็นคนแบบนี้จริงๆ
>>> เล่าตั้งนาน มาดูพัฒนาการช่วงหลังๆดีกว่า ติชมได้เลยน้า เราจะได้เอาไปพัฒนาตัวเอง
นี่แหละคุณแม่ผู้เข้มงวดเรื่องการวางตัวมาก ตอนนั้นยังหน้าเบี้ยวเพราะจัดฟันคะ 555+
และนี่ก็คือในวันที่มีหน้าอกหน้าใจเจ้าคะ 55+
ขยับมาอีกนิดกับพัฒนาการคะ แต่เหล็กยังคงอยู่
ผมยาวมากช่วงนั้น
>>> และสุดท้ายก็เป็นช่วง 1-2 ปีหลังมานี้คะ
ตอนนั้นทรายสีเพลิงกำลังดัง นี่ก็ตามรอยซะหน่อย ซานฟรานซิสโก
ก็ยังคงอยู่ที่ซานฟราน
>>> และล่างนี้ ก็ปีนี้คะ 2015
>>> เนี่ยแหละทุกคนคะ แรงดูถูกจากใครหลายๆคนในวันนั้น ทำให้เราฮึดอยากที่จะสวย เราเลยอยากจะเป็นอีกหนึ่งแรงบรรดาลใจให้กับใครหลายๆ คนที่กำลังหมดหวัง เชื่อเราเถอะ คนเรามันพัฒนาได้ อยู่ที่ว่าคุณจะมีความพยายามมากน้อยขนาดใหน ศึกษาหาข้อมูลให้ดี
เอาคำกดดัน คำดูถูกทั้งหมดมาเป็นแรงบวก แล้วพัฒนาตัวเอง ยังไงคนเราก็ชอบมองของสวยๆ งามๆ คะ
>>>> ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ชอบไม่ชอบยังไงก็สามารถติชมมาได้ค่ะ แล้วเดี๋ยวมีอะไรจะมาอัพเดทให้ชมเรื่อยๆ นะคะ
>> หรือเข้าไปตามใน ig / facebook ได้นะค้า ig: m.paopao และ facebook: https://www.facebook.com/yoranda.kittipraphaphong
>>>> สู้ๆคะ เราเป็นกำลังใจให้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น